سرخوردگی مهره های کمر

سرخوردگی مهره کمر چیست؟

زمانی‌ که بافت نرم داخل مهره ها (دیسک) دچار آسیب می‌شود، نوعی حالت پاتولوژیک رخ می دهد که به آن سرخوردگی مهره کمر می گویند.

محل قرار گیری دیسک ها بین مهره های کمر است و موجب جذب ضربه ها و حفظ کردن استخوان های موجود در ستون فقرات از طریق وجود عملکرد نرم و انعطاف پذیری می‌شوند.

با آسیب دیدن  بافت و بیرون زدگی دیسک کمر، فشاری روی ریشه های عصبی موجود در اطراف مهره کمر ایجاد میشود که همراه با درد، ایجاد محدودیت در حرکت و تحلیل رفتن عصبی است.

چنان چه با درمان های غیر جراحی این عارضه بهبود نیابد باید پزشک از طریق روش جراحی آن را درمان کند.

علت سرخوردگی مهره کمر

وجود سرخوردگی در مهره های کمر ممکن است که علت‌ های مختلفی داشته باشد که آنها را برای شما عنوان می‌ کنیم:

ایجاد فشار زیاد بر روی دیسک ها

استفاده کردن از فعالیت‌ هایی که باعث ایجاد فشار زیاد بر روی دیسک‌ های موجود در مهره کمر می‌شود می‌تواند موجب ایجاد این عارضه گردد از جمله فعالیت‌هایی چون lifting و انجام دادن حرکت هایی که تنش زا هستند.

ایجاد ضعف در عضلات پشتی و شکمی فرد

حمایت از ستون فقرات توسط عضلات پشتیبان و قوی صورت می‌گیرد.

زمانی که عضلات پشتی و شکمی دارای ضعف باشند فشار وارد بر مهره های کمر افزایش پیدا می ‌کند و موجب سرخوردگی مهره کمر می‌شود.

انجام شدن فرایند پیری در فرد

با پیر شدن فرد و بالا رفتن سن او دیسک ‌ها تحلیل رفته و انعطاف پذیری لازم را از دست می ‌دهند که منجر به ایجاد سرخوردگی در مهره کمر می‌شود.

وارد شدن صدمات و آسیب ‌های فیزیکی به فرد

وقوع تصادفات و وارد شدن ضربه‌ هایی به مهره های کمر باعث تاثیر گذاری روی بافت های مهره ها شده و سرخوردگی مهره های کمر را ایجاد می کند.

وجود عوامل ژنتیکی

یک سری از افراد وجود دارند که به دلیل عوامل ژنتیکی مبتلا به سرخوردگی در مهره های کمر می‌شوند.

عوامل موجود در طول زندگی(عوامل زندگی شناختی)

عامل‌ هایی چون نشستن طولانی مدت فرد به قرار گرفتن وی در موقعیتی نامناسب، حمل بار زیاد بر روی مهره های کمر و کارهایی از این قبیل می تواند منجر به ایجاد سرخوردگی در مهره کمر شود.

علائم سرخوردگی مهره کمر

ایجاد سرخوردگی در مهره های کمر با علائم زیر همراه است:

ایجاد درد

در ناحیه کمر و اطراف باسن و ران فرد درد شدید ایجاد می‌شود.

گاهی از مواقع ممکن است که درد ایجاد شده به دو پای فرد و یا به یکی از پاهای وی منتشر شود که به این درد ایجاد شده درد رادیکولوپاتی می گویند.

سرخ شدن و متورم شدن ناحیه مورد نظر

گاهی مواقع  کمر فرد ممکن است دارای سرخی و تورم همراه با درد شود.

محدودیت و سختی در حرکات فرد

سرخوردگی سفت شدن عضلات و نواحی  اطراف مهره ها را در پی دارد که این سفتی موجب ایجاد محدودیت در حرکت برای فرد میشود‌.

حس تحلیل رفتن عصبی

با فشردگی در ریشه های عصبی کمر، فرد حس تحلیل و ضعف عضلانی دارد که ممکن است و گاهی به فرد احساس برق گرفتگی دست می دهد.

علائم دیگر در قسمت های پایین بدن

ممکن است فرد قسمت پشتی ران، زانو و بخش های پایینی پا دچار درد شود.

روش های تشخیص سرخوردگی مهره های کمر

جهت تشخیص سرخوردگی مهره های کمر ابتدا باید به پزشک متخصص مراجعه کرد و تحت معاینه قرار گرفت.

در واقع بیمار باید تحت تاریخچه بالینی و معاینه فیزیکی قرار گیرد. پزشک ابتدا از لحاظ فیزیکی و بدنی بیمار را معاینه کرده و در مورد علائم و دیگر موارد سوالاتی را از بیمار می پرسد.

از طریق معاینه پزشک به دنبال نشانه هایی از سرخوردگی مهره های کمر است.

بعد از انجام معاینه توسط پزشک برای تشخیص بهتر، روش های تشخیص زیر مورد استفاده قرار می گیرد و توسط پزشک برای بیمار تجویز می‌ گردد:

انجام آزمون های تصویر برداری و استفاده از MRI

جهت انجام تصویربرداری دقیق از ساختار دیسک ها و وجود سرخوردگی مهره های کمر انجام ام آر آی و تصویر برداری مغناطیسی تجویز میشود‌.

انجام رادیوگرافی یا X-ray

با انجام رادیوگرافی وجود تغییر در ساختار مهره های کمر و ایجاد جا به جایی دیسک مشخص می‌شود.

انجام سی تی اسکن

از طریق استفاده از پرتو ایکس اقدام به دریافت تصاویری از مهره هاس کمر می کنند.

استفاده از الکترومیووگرافی‌ و یا EMG

این روش برای ارزیابی کردن فعالیت عصب های موجود در کمر و فعالیت عضلاتی که در قسمت کمر و نواحی اطراف آن وجود دارد مورد استفاده قرار می گیرد.

استفاده از نوروتوموگرافی

جهت بررسی سیستم عصبی مرکزی و سیستم عصبی عمودی مورد استفاده قرار می گیرد.

انواع سرخوردگی مهره کمر

سرخوردگی مهره کمر به طور کلی به دو نوع اصلی تقسیم می‌شود:

سرخوردگی مهره ناشی از آسیب یا ضربه و سرخوردگی مهره به دلیل فرسایش و پیری.

نوع اول معمولاً به دنبال تصادفات، سقوط‌ ها یا ضربات شدید به کمر رخ می‌ دهد و به طور معمول به صورت یک آسیب حاد ظاهر می‌ شود که در آن یک یا چند مهره به طور ناگهانی از موقعیت طبیعی خود جا به‌ جا می‌ شوند.

این نوع سرخوردگی می‌ تواند با درد شدید، محدودیت حرکتی و در برخی موارد، آسیب به اعصاب همراه باشد.

در این شرایط، ممکن است جراحی برای تثبیت مهره‌ ها ضروری باشد.

نوع دوم سرخوردگی مهره کمر به دلیل فرسایش طبیعی دیسک‌ ها و مهره‌ ها در طول زمان است.

با افزایش سن، دیسک‌ های بین مهره‌ ای که وظیفه جذب شوک و حرکت را دارند، خاصیت خود را از دست داده و دچار کاهش ضخامت می‌ شوند.

این فرسایش می‌ تواند باعث حرکت غیرطبیعی مهره‌ ها و سرخوردگی آن‌ ها از جایگاه اصلی‌ شان شود.

این نوع سرخوردگی معمولاً تدریجی است و علائمی مانند درد مزمن در کمر، سفتی و محدودیت حرکت ایجاد می‌ کند.

درمان‌ های غیرجراحی مانند فیزیوتراپی، داروهای ضدالتهاب و استفاده از کمربندهای حمایتی می‌ توانند در این موارد مؤثر باشند.

نقش سبک زندگی در بروز سرخوردگی مهره‌های کمر

سبک زندگی تأثیر زیادی در بروز سرخوردگی مهره‌های کمر دارد و می‌تواند به‌طور قابل توجهی خطر این مشکل را افزایش دهد.

یکی از مهم‌ترین عواملی که در این زمینه نقش دارد، نشستن طولانی‌مدت است.

بسیاری از افراد به دلیل مشاغل اداری یا استفاده زیاد از کامپیوتر و تلفن همراه، ساعات زیادی را در وضعیت‌های نادرست و بدون حرکت می‌گذرانند.

این نوع نشستن می‌تواند فشار زیادی به ستون فقرات وارد کرده و باعث ضعف عضلات کمر و ناهماهنگی در وضعیت بدن شود که در نهایت به سرخوردگی مهره‌ها منجر می‌شود.

علاوه بر نشستن نادرست، کم‌تحرکی و عدم انجام ورزش‌های منظم نیز می‌تواند یکی از عوامل اصلی بروز مشکلات کمر باشد.

عضلات ضعیف کمر و شکم نمی‌توانند به‌خوبی از ستون فقرات حمایت کنند و این باعث می‌شود که مهره‌ها به‌طور ناخواسته جابجا شوند و سرخوردگی رخ دهد.

افرادی که وزن اضافی دارند نیز در معرض خطر بیشتری قرار دارند، زیرا وزن اضافی فشار زیادی بر روی دیسک‌های بین مهره‌ها وارد می‌کند و می‌تواند موجب آسیب به آن‌ها و در نهایت سرخوردگی مهره‌ها شود.

استفاده از کفش‌های نامناسب نیز یکی از دیگر جنبه‌های سبک زندگی است که می‌تواند به مشکلات کمر منجر شود.

کفش‌های بدون پشتیبانی مناسب می‌توانند تأثیر منفی بر وضعیت بدن داشته باشند و فشار اضافی به ستون فقرات وارد کنند.

در نهایت، رعایت نکردن اصول صحیح بلند کردن اجسام نیز می‌تواند فشار زیادی به کمر وارد کند و به سرخوردگی مهره‌ها منجر شود.

بلند کردن اجسام سنگین بدون استفاده از تکنیک‌های صحیح می‌تواند باعث آسیب به دیسک‌های بین مهره‌ها و جابجایی آن‌ها شود.

روش های درمان غیر جراحی برای درمان کردن سرخوردگی مهره های کمر

در اکثر مواقع پزشکان سعی می کند این عارضه را از طریق راه هایی غیر از جراحی درمان کنند.

از جمله راه های غیر جراحی که پزشکان جهت درمان سرخوردگی مهره های کمر توصیه می کنند می توان به موارد زیر اشاره کرد:

استراحت کردن بیمار

بیمار می تواند از طریق استراحت کردن و کم کردن فعالیت هایی که منجر به افزایش درد میشده، موجب بهتر شدن سرخوردگی مهره های کمری خود شود.

استراحت بیمار می تواند به صورت خوابیدن در موقعیتی که احساس راحتی می کند صورت بگیرد.

استفاده از دارو ها

پزشک دارو هایی را جهت کم کردن التهاب و کم کردن درد ایجاد شده تجویز می‌ کند.

علاوه بر  داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی پزشک داروهای مسکن جهت رفع درد و داروی آنتی تیروئیدی که ضد تحلیل عصبی است را برای بیمار تجویز می‌ کند.

انجام فیزیوتراپی و استفاده از تمرینات تقویتی

با استفاده از تکنیک ها و تمرین های مربوط به فیزیک درمانی، می توان موجبات تقویت شدن عضلات پشت و شکمی را فراهم کرد و میزان انعطاف پذیری محدوده کمر افزایش یافته و درد ایجاد شده کاهش می یابد.

تکنیک هایی چون ماساژ درمانی، انجام درمان های حرارتی و درمان برق نیز جزو راه های درمانی در این روش است.

استفاده از تزریقات موضعی

استروئید ها و آنالژزیک ها جهت تزریق موضعی در درمان سرخوردگی مهره های کمر مورد استفاده قرار می گیرد و میزان درد و التهاب را کاهش می دهد.

تغییر سبک زندگی

با بهتر کردن طرز قرارگیری کمر، کم کردن وزن در صورت داشتن اضافه وزن، ایجاد تغییراتی در الگو های حرکتی و ورزش کردن به صورت منظم می توانید در جهت بهبود سرخوردگی مهره های کمر قدم بردارید.

جراحی سرخوردگی مهره کمر

زمانی که سرخوردگی مهره کمر را از طریق روش های غیر جراحی نتوان درمان نمود، روش جراحی سرخوردگی مهره کمر همانند جراحی دیسک کمر توسط پزشک مورد استفاده قرار می گیرد.

هدف از انجام این روش درمانی، کم کردن میزان فشار روی ریشه های عصبی و برطرف کردن علائم آن است.

ابتدا پزشک اقدام به ارزیابی دقیق بیمار کرده و مشاوره های لازم را انجام می دهد و با توجه به وضعیت بیمار و شدت این عارضه روش جراحی مناسب را انتخاب می کند که به قرار زیر است:

انجام دیسکتومی‌

در روش دیسکتومی پزشک اقدام به برداشتن قسمتی از دیسک کمر که دچار آسیب شده است و منجر به کمردرد شده، می کند تا میزان فشار موجود در روی ریشه عصبی کمتر شود.

انجام دادن لامینکتومی

در این روش پزشک اقدام به برداشتن قسمتی از پوسته استخوانی مهره ها که لامینا نام دارد کرده تا فضای لازم را به ریشه عصبی داده و فشار وارد شده به آن را کمتر کند.

انجام دادن میکرودیسکتومی

نوعی روش دیسکتومی با استفاده از ابزار های میکروسکوپی محسوب می‌شود که انجام آن با دقت بیشتری صورت می گیرد.

جایگزین کردن دیسک

در این روش پزشکانی همچون دکتر کامران عزتی اقدام به تعویض دیسک آسیب دیده با دیسک مصنوعی و یا یکسری مواد پیشرفته می کند.

بعد از انجام دادن جراحی پزشک انجام فیزیوتراپی و روش های توانبخشی را برای بیمار تجویز می‌ کند تا زودتر بهبودی خود را پیدا کند.

نتیجه حاصل از عمل جراحی ممکن است برای هر فرد با توجه به عوامل مختلف متفاوت باشد.

مثلا شدت سرخوردگی، موقعیت آن، روش جراحی و وضعیتی که بیمار دارد در نتیجه حاصل شده تاثیر می گذارد.

اکثر مواقع انجام دادن روش جراحی باعث بهتر شدن علائم موجود در بیمار می‌شود ولی گاهی از مواقع نیز امکان دارد که نیاز به انجام جراحی‌های مجدد روی بیمار باشد تا درمان تکمیل شود.

راه‌ های کاهش درد ناشی از سرخوردگی مهره کمر

کاهش درد ناشی از سرخوردگی مهره کمر معمولاً با استفاده از روش‌ های غیرجراحی آغاز می‌ شود.

یکی از راه‌ های مؤثر، استراحت و تغییر وضعیت بدن است.

اجتناب از فعالیت‌ هایی که فشار زیادی به کمر وارد می‌ کنند و استفاده از حالت‌ های استراحت صحیح می‌ تواند به کاهش درد کمک کند.

استفاده از کمپرس سرد در ابتدا برای کاهش التهاب و کمپرس گرم بعد از چند روز می‌تواند به شل شدن عضلات و کاهش درد مزمن کمک کند.

استفاده از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن می‌تواند به تسکین درد و کاهش التهاب کمک کند.

فیزیوتراپی نیز نقش اساسی در کاهش درد دارد، زیرا با تقویت عضلات کمر و اصلاح وضعیت بدن، فشار از روی مهره‌ها کاهش می‌ یابد و حرکت کمر بهبود می‌ یابد.

در مواردی که درد به شدت مزمن یا شدید باشد، تزریقات استروئیدی می‌ تواند به کاهش التهاب و درد کمک کند.

این تزریقات معمولاً در ناحیه اطراف مهره‌ های آسیب‌ دیده انجام می‌ شود و می‌ تواند تسکین فوری و مؤثری به همراه داشته باشد.

علاوه بر این، ورزش‌ های کششی و تقویتی برای کمر، که زیر نظر فیزیوتراپیست انجام می‌ شوند، می‌ توانند به کاهش درد کمک کرده و از بروز آسیب‌ های بیشتر جلوگیری کنند.

در نهایت، در صورت عدم پاسخ به درمان‌ های غیرجراحی، گزینه‌ های جراحی مانند فیوژن مهره‌ ها یا دیسککتومی برای تثبیت مهره‌ ها و کاهش درد در نظر گرفته می‌ شود.

مزایای استفاده از جراحی سرخوردگی کمر

مزایایی که می توان برای جراحی سرخوردگی کمر عنوان کرد عبارتند از:

کاهش یافتن درد

هدف از انجام جراحی کم کردن درد ایجاد شده و بهبود یافتن کیفیت زندگی فرد است. زمانی که فشار از روی ریشه عصبی کمر برداشته می‌شود درد ایجاد شده نیز بهبود می یابد.

بهتر شدن عملکرد حرکتی

با انجام جراحی فرد می تواند بهتر ناحیه کمر خود را حرکت دهد زیرا فشار موجود از روی عصب ها و مهره ها برداشته شده است‌.

بهبود علائم عصبی موجود

علائم عصبی چون تحلیل رفتن و وجود ضعف در عضلات و کم شدن حساسیت از طریق انجام جراحی بهبود پیدا می کند.

اصلاح ساختار مهره های کمر

با تعمیر دیسکی که دچار آسیب شده است ساختار مهره های کمر اصلاح می گردد.

بهبود یافتن برای مدت زمان طولانی

با انجام جراحی این امکان وجود دارد که این عارضه برای مدت طولانی بهبود یافته و دوباره عود نکند.

معایب استفاده از جراحی سرخوردگی مهره های کمر

این روش جراحی در کنار مزایایی که دارد معایبی را هم برای بیمار ممکن است به همراه داشته باشد از جمله:

وجود خطر های جراحی

انجام جراحی سرخوردگی مهره های کمر همانند دیگر جراحی با خطر خونریزی، عفونت، وجود تورم، درد و ایجاد آسیب به بافت های اطراف همراه است.

نیاز به بازیابی زمان بر برای بیمار

بیمار مدت زمان زیادی را بعد از انجام جراحی باید استراحت و مراقبت انجام دهد تا بدن ترمیم شود.

وجود خطر های عمومی جراحی

بیهوشی برای انجام جراحی ممکن است با خطر هایی برای بیمار همراه باشد و یا اینکه ممکن است بیمار به داروها و مواد بیهوشی مورد استفاده حساسیت داشته باشد.

وجود نتیجه غیر قطعی

انجام جراحی با وجود اینکه در اکثر مواقع موثر واقع می‌شود ولی نتیجه ای قطعی ارائه نمی دهد. گاهی مواقع ممکن است علائم ایجاد شده بهبود یابد و در بعضی مواقع نیز امکان بدتر شدن بیمار هست.

امکان عود بیماری

یکسری از علائم این عارضه بعد از جراحی ممکن است دوباره عود کرده و این برگشتن بستگی به عوارض جراحی، وجود شرایط زندگی نامناسب و … داشته باشد.

عوارض درمان‌های جراحی سرخوردگی مهره های کمر

درمان‌های جراحی برای سرخوردگی مهره‌های کمر ممکن است در مواردی که درمان‌های غیرجراحی موثر نبوده و مشکلات ادامه پیدا کرده‌اند، ضروری باشد.

با این حال، مانند هر عمل جراحی، این درمان‌ها نیز با عوارض و خطراتی همراه هستند.

یکی از عوارض شایع جراحی سرخوردگی مهره‌ها، عفونت است. هر نوع عمل جراحی، به‌ویژه در نواحی حساس مانند کمر، ممکن است به عفونت منجر شود.

اگر عفونت درمان نشود، می‌تواند به مشکلات جدی‌تری مانند آسیب به بافت‌های عمقی یا استخوان‌ها و حتی نیاز به جراحی مجدد منجر شود.

یکی دیگر از عوارض رایج جراحی‌های مربوط به سرخوردگی مهره‌های کمر، آسیب به اعصاب است.

در حین جراحی، ممکن است به اعصاب موجود در ناحیه کمر آسیب وارد شود که می‌تواند باعث ایجاد درد مزمن، بی‌حسی، ضعف عضلانی و اختلال در حرکت شود.

این مشکل می‌تواند تأثیر زیادی بر کیفیت زندگی بیمار بگذارد و روند بهبودی را پیچیده‌تر کند.

در برخی موارد، آسیب‌های عصبی می‌توانند دائمی باشند و باعث ایجاد مشکلات حرکتی یا حسی شوند.

نکروز بافتی یکی دیگر از عوارض جراحی است که ممکن است در اثر کاهش جریان خون به نواحی خاصی از بدن بعد از عمل ایجاد شود.

در برخی از جراحی‌های کمر، به دلیل فشاری که به بافت‌ها وارد می‌شود، ممکن است جریان خون به درستی در نواحی خاصی از کمر جریان نیابد، که این امر می‌تواند منجر به مرگ بافت‌ها و ایجاد مشکلات جدی‌تر گردد.

علاوه بر این، در برخی مواقع نیاز به جراحی مجدد برای اصلاح مشکلات به‌وجود آمده یا بهبود وضعیت بیمار وجود دارد.

یکی از دیگر عوارض ممکن پس از جراحی سرخوردگی مهره‌های کمر، بازگشت مشکلات و سرخوردگی مهره‌ها است.

در برخی موارد، حتی بعد از انجام جراحی‌های پیچیده و اصلاحات، احتمال دارد که مشکلات کمر دوباره بازگردند.

این بازگشت مشکلات معمولاً به دلیل عوامل مختلفی همچون عدم رعایت توصیه‌های پزشک، فشار بیش از حد به ستون فقرات یا تغییرات ساختاری جدید در ستون فقرات رخ می‌دهد.

در چنین شرایطی، بیمار ممکن است نیاز به درمان‌های بیشتر یا جراحی‌های دیگر داشته باشد.

عوامل خطر برای سرخوردگی مهره کمر

عوامل خطر برای سرخوردگی مهره کمر می‌ توانند به دلیل سبک زندگی، وضعیت بدنی و عوامل ژنتیکی متغیر باشند.

یکی از مهم‌ ترین عوامل خطر، افزایش سن است.

با افزایش سن، دیسک‌ های بین مهره‌ ها به تدریج خشک شده و قابلیت جذب شوک خود را از دست می‌ دهند، که می‌ تواند باعث کاهش ثبات مهره‌ ها و افزایش احتمال سرخوردگی آن‌ها شود.

وضعیت بدنی نادرست مانند نشستن طولانی‌ مدت با وضعیت بدنی غلط، خم شدن گردن به جلو هنگام کار با کامپیوتر یا استفاده از موبایل، می‌ تواند فشار زیادی به مهره‌ های کمر وارد کرده و احتمال سرخوردگی را افزایش دهد.

افرادی که وزن اضافی دارند نیز در معرض خطر بالاتری برای ابتلا به مشکلات کمر هستند، زیرا وزن اضافی فشار بیشتری به ستون فقرات وارد می‌ کند.

عوامل دیگری که می‌ توانند ریسک سرخوردگی مهره کمر را افزایش دهند شامل سابقه آسیب‌ دیدگی کمر و فعالیت‌ های بدنی سنگین هستند.

افرادی که دچار تصادفات، سقوط‌ ها یا آسیب‌ های فیزیکی قبلی به کمر شده‌ اند، احتمال بیشتری برای مواجهه با مشکلات ستون فقرات دارند.

فعالیت‌ های فیزیکی سنگین مانند بلند کردن اجسام سنگین به صورت نادرست، ورزش‌ های برخوردی و مشاغلی که نیاز به حرکات تکراری و خم شدن مداوم دارند، می‌ توانند فشار زیادی به مهره‌ های کمر وارد کرده و موجب سرخوردگی مهره‌ ها شوند.

در نهایت، عوامل ژنتیکی نیز می‌ توانند نقش مهمی در ایجاد ضعف‌ های ساختاری در ستون فقرات ایفا کنند، که ممکن است فرد را مستعد سرخوردگی مهره‌ ها کند.

پیشگیری از سرخوردگی مهره‌های کمر

پیشگیری از سرخوردگی مهره‌های کمر نیازمند رعایت یک سری اصول و تغییرات در سبک زندگی است که می‌توانند به حفظ سلامت ستون فقرات کمک کنند و احتمال بروز مشکلات کمر را کاهش دهند.

یکی از مهم‌ترین روش‌های پیشگیری، تقویت عضلات کمر و شکم است.

انجام تمرینات منظم برای تقویت این عضلات می‌تواند به بهبود وضعیت بدن کمک کند و از فشار اضافی بر ستون فقرات جلوگیری نماید.

عضلات قوی‌تر قادرند حمایت بیشتری از مهره‌ها و دیسک‌های بین مهره‌ای انجام دهند، که به جلوگیری از سرخوردگی مهره‌ها کمک می‌کند.

رعایت اصول صحیح نشستن و ایستادن نیز یکی دیگر از روش‌های پیشگیری است.

هنگام نشستن باید از صندلی‌هایی استفاده کرد که پشتیبانی مناسبی برای کمر داشته باشند و از خمیدگی کمر جلوگیری کنند.

در هنگام ایستادن نیز باید وزن بدن به‌طور مساوی بر روی هر دو پا تقسیم شود و کمر باید در وضعیت طبیعی خود قرار گیرد.

بلند کردن اجسام به روش صحیح از دیگر نکات مهم است.

به‌جای خم شدن از کمر برای بلند کردن اشیاء سنگین، باید از زانوها برای خم شدن استفاده کرد و وزنه را نزدیک به بدن نگه داشت تا فشار اضافی به ستون فقرات وارد نشود.

اجتناب از نشستن طولانی‌مدت یکی دیگر از نکات پیشگیرانه است.

نشستن طولانی‌مدت در یک موقعیت ثابت می‌تواند به مشکلات کمر منجر شود.

بهتر است هر ۳۰ دقیقه یکبار برخیزید و بدن خود را کشش دهید. همچنین، ورزش منظم و فعال بودن یکی از مهم‌ترین اقدامات پیشگیرانه است.

پیاده‌روی، شنا و تمرینات کششی به تقویت عضلات کمر و بهبود انعطاف‌پذیری کمک می‌کنند.

داشتن وزن مناسب و اجتناب از اضافه وزن نیز فشار زیادی که بر روی مهره‌ها و دیسک‌ها وارد می‌شود را کاهش می‌دهد و احتمال بروز سرخوردگی مهره‌ها را کمتر می‌کند.

در نهایت، استفاده از کفش‌های مناسب برای حمایت از قوس کمر و حفظ وضعیت طبیعی بدن بسیار مهم است.

کفش‌هایی که پشتیبانی خوبی دارند، به جلوگیری از مشکلات کمر کمک می‌کنند.

افرادی که در معرض خطر مشکلات کمر هستند باید از فعالیت‌هایی که فشار زیادی به ستون فقرات وارد می‌کنند پرهیز کنند.

رعایت این نکات می‌تواند به حفظ سلامت کمر و پیشگیری از سرخوردگی مهره‌ها کمک کند.

آیا سرخوردگی مهره‌های کمر همیشه نیاز به جراحی دارد؟